POD NIEBEM TORUNIA – czar wspomnień
Opublikowano 31 lipca 2022 autor: admin | Kategoria: Artykuły bieżace | Komentarze (0)
RZEKA barwami się płoni – z dna
młynami wirów pieśni roznosi fale.
Ryba srebrzysta goni. Liść jesionu zawisł rdzą
żurawie donikąd. Astronom niebo przekręca na wspak. Rękę wyciąga po grosik matka niczyja
pod kopułą Jezuitów ave Maryja. W skrzypki
brzdąka wiślana nutą flisaczy grajek. Czerwień
błękit zieleń w horyzontu grzbiet. Posągi wież
baszty popękane. Spichrze z czerwonej zorzy
chłodne kamienie. Mleko dnia się pieni. Grzmi
kościelny dzwon. TORUNIU bądź pozdrowiony.
Tęcze kramów przy Ratuszu. W zajeździe żurki kiełbasy piwa. Piernikowe woni na rusztach mięsiwa. Na Jarmarku Katarzyńskim okazja.
Obłowisz się za taniochę.
TORUŃSKIE IMPRESJE
Dachy spiły czerwień jesieni Uliczki dotykają moich marzeń Gotyk na wyciągnięcie ręki w koronie obłoków. Niebo nad rzeką wspina się na szczyt uśpionej wieży ratusza. Babie lato wczepia się w moje włosy. W zaułkach legenda podpełza pod stopy. Katarzynka na przystani śni wytchnienie od zgiełku. Przyklękam w zaciszy wiersza – miasto dodajesz mi urody. Piruetem godzin ubierasz w świt. Wybrałam ciebie na czas nieokreślony. Kiedy blokowiska dokuczają wtulam się w magię bulwaru. Zanurzam w pachnidła twojej mądrości.
Oswajam kamienie na wszystkie pory roku.
WĘDROWCZE Wyśpiewasz Oczy …
Ratusz stary czas dnia nocy
Wieże dzwonne w baldachim nieba zaczarowany
Kwieciem szeleszczą uliczne drzewa
Gołębie łaszą do dłoni
W atłas dnia strugę deszczu rzeźby maszkarony
Zabytków tyle …
Chciwym okiem zaułkami warto się zabłąkać
Gawęda wiekowa średniowiecza chwile
Parowiec krwi płynie …
W rzeki bryzg gwiazdy spadają łąka w konwaliach
Tęcza mostu widok z loży …
Płodność rzeki noc zagwieżdża ryby igrają
Zielone serce przyrody …
Będziesz rad nuta po nucie w klawisze wiatr
Odjeżdżać żal … Bądź pozdrowiony Toruniu
